26 June 2016 16:00 – 18:00 Jewish Cultural Club at the Hiszpańska Cafe – Kawiarnia Hiszpańska 
Cafe, ul. Szajnochy 5 – lecture of Włodzimierz Zylbertal – ‘Jewish Spirituality in Postmodern Times’ (Polish: ‘O ponowoczesnej duchowości żydowskiej’)
Yesterday Włodzimierz Zylbertal, a well-known Polish-Jewish scholar gave a special lecture for Cukunft on Jewish spirituality in Postmodern times. We are very thankful for inspiring philosophical speech and discusion.The lecture was organized thanks to generous support of Humanity in Action. We are very thankful for inspiring philosophical speech and discusion.
Przyczynki do dyskusji:
- Żydostwo po Zagładzie nie ma nowoczesnej, sięgającej w przyszłość filozofii duchowej.
- Protestantyzm zabrał żydostwu koncepcję „narodu wybranego przez Boga”. Istotnie, wspólnota protestancka stała się takim narodem, zaś fakt „wybrania” – Przymierzem.
- Powstanie państwa Izrael – paradoksalnie! – rozmyło duchowość; Izrael po przygodzie nacjonalistycznej (syjonizm), lewackiej (kibuce) i technokratycznej (budowa kwitnącego państwa na pustyni) szybko stał się państwem stanu wojennego, w którym o duchowość trudno.
- Duchowość współczesna powstaniu i rozwojowi Izraela to New Age i rodząca się świadomość ekologiczna. W NA jest sporo oddawania czci bałwanom (mylenie fenomenów parapsychicznych i „odlotów” z duchowością).
- Istotną teologicznie różnicą między judaizmem a chrześcijaństwem jest Drugie Przykazanie. Jego zastosowanie praktyczne to właśnie rozróżnienie między Stworzonym (fenomenami parapsychicznymi) a Stwórcą (Duchem).
- Także i Żydzi mają swój Nowy Testament – jest nim Kabała i pochodny od niej chasydyzm. Istota przejścia od Tory do Kabały jest przedefiniowanie pojęcia Boga, od bóstwa plemiennego (Tora) do Absolutu (Kabała). Tak zatem nowoczesna i ponowoczesna duchowość żydowska powinna odwoływać się do Kabały właśnie. Jak taka byłaby ona ex definitione po trosze ezoteryczna a po trosze jogiczna, nie tracąc jednocześnie swojej specyfiki.
- Kolejny paradoks judaizmu: podczas gdy inne religie abrahamiczne (chrześcijaństwo, islam) mocno rozluźniły swą warstwę zewnętrzną (obyczajową), jednocześnie pętając umysły swych wiernych dogmatyką, judaizm postąpił dokładnie odwrotnie: „ogradzając zakon Pański”, narzucając rygorytyczną obyczajowość, jednocześnie stworzył we wnętrzu tego „ogrodzonego Zakonu” niespotykana w innych religiach wolność dyskusji i przekonań. Judaizm nie ma dogmatów, obowiązujące poglądy ucierają się w dysputach autorytetów i jako takie są podatne na zmiany. Takie rozumienie poszukiwań duchowych sprawia, że Żyd musi poszukiwać Ducha sam, często swoje autorytety kwestionując. Jest to bardzo bliskie tradycji orientalnej – taoizmowi, Wedancie, buddyzmowi.
- Takie rozumienie duchowości przywraca żydostwu utraconą tożsamość i nadaje mu nowych sił witalnych. Bycie Żydem oznacza ‚bycie człowiekiem duchowo wolnym’ (tu moja definicja: „Wolność jest wtedy, gdy, gdy nic nie oddziela człowieka od bezmiaru Ducha”. Także rola doświadczenia zen (z Bubera) i intuicje mistyków islamskich).
- Żyd wyposażony we współczesną duchowość nie musi szukać mozolnie tożsamości w zamordowanej przeszłości. Jego wkład w duchowość świata jako takiego, to umiejętność poszukiwania Ducha bez rozpraszania się na tworach naszego własnego umysłu.
Tak naszkicowany nowoczesny Żyd to musi być notoryczny heretyk, bo Drugie Przykazanie burzy wszelkie religie zorganizowane, torując drogę do indywidualnego, nie krępowanego żadnymi nakazami ani naukami poszukiwania Ducha
PHOTOS:
